مینویسم ، میخونی
بی جواب 

بعضی وقتا شوخی شوخی ، جدی میشه.
امان از وقتی جدی میشه
....
جوابی نیست دیگه براش

تخیلاتمون رو جدی نگیریم.

بعد از مدتها
بازگشت به اصل خویشتن 

مرثیه ای برای عربت

ساناز نظامی  دختر مهربونی که پس از مرگشم مهربونی هاش قطع نشد و با اهدای اعضای بدنش به ۷ نفر دیگه زندگی بخشید .
سوال من اینه تو که زنی بودی با همه امکاناتی که بیش از حتی داشته های یه فرد عادیه ...تحصیلات، زیبایی، هوش ...اعتماد به نفس ... چی تو این مرد دیدی که فکر کردی به عنوان همراهت توی راه زندگی میتونه گام برداره؟

آدم نهنگا رو می بینه بدبختیای خودش یادش می ره.

تو زندگی بعدیم سعی میکنم دایناسور بشم که نسلم منقرض بشه . 

بازگشت